สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง
Emperor Gia Long.jpg
จักรพรรดิเวียดนาม
ครองราชย์1 มิถุนายน 2345 - 3 กุมภาพันธ์ 2363
(17 ปี 247 วัน)
ราชาภิเษก1 มิถุนายน 2345
ราชวงศ์ราชวงศ์เหงียน
พระราชบิดาองค์ชายเหงียน ฟุก ลวน
ประสูติ8 กุมภาพันธ์ 2305
สวรรคต3 กุมภาพันธ์ 2363
(57 ปี 360 วัน)
ลายพระอภิไธยลายพระอภิไธยของสมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง
สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง (เวียดนามGia Long, 嘉隆พินอินJiālóng เจี๋ยหลง) หรือเป็นที่รู้จักกันในพระนาม พระเจ้าเวียดนามยาลอง หรือ องเชียงสือ ตามพงศาวดารไทย (8 กุมภาพันธ์ 2305-3 กุมภาพันธ์ 2363) ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เหงียนราชวงศ์สุดท้ายของเวียดนาม

พระราชประวัติ[แก้]

สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง ประสูติเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2305 ตรงกับปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา มีพระนามเดิมว่า เหงียน ฟุก อั๊ญ (เวียดนามNguyễn Phúc Ánh, 阮福暎 , พินอินRuǎnfúyìng หรวนฟูอิง) เป็นพระโอรสองค์ที่ 4 ของเจ้าชายเหงียน ฟุก ลวน

หนีมาสยาม[แก้]


สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง
หลังจากพ่ายแพ้ต่อกบฏเต็ยเซินเมื่อปี พ.ศ. 2321 องเชียงสือก็ได้ทำสงครามเพื่อกอบกู้แผ่นดินคืนจนถึงปี พ.ศ. 2328 องเชียงสือจึงตัดสินใจลี้ภัยมาสยามเพื่อพึ่งพระบรมโพธิสมภารพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ต่อมาในปี พ.ศ. 2332 หลังจากลี้ภัยในสยามได้ 4 ปี องเชียงสือและครอบครัวจึงตัดสินใจหนีกลับไปเวียดนาม เมื่อองเชียงสือเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิซา ล็อง พระองค์จึงได้ถวายต้นไม้เงินต้นไม้ทองแด่รัชกาลที่ 1

ขึ้นครองราชย์[แก้]

หลังจากองเชียงสือเสด็จหนีกลับมาจากสยาม พระองค์ได้รวบรวมผู้คนและอาวุธเข้าต่อสู้กับกบฏเต็ยเซินรวมถึงได้กำลังสนับสนุนจากฝรั่งเศส ทำให้ในที่สุดองเชียงสือสามารถเอาชนะกบฏเต็ยเซินได้อย่างเด็ดขาดในปี พ.ศ. 2345 พร้อมกับประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน ปีเดียวกัน ทรงพระนามว่า สมเด็จพระจักรพรรดิซา ล็อง พร้อมกับย้ายเมืองหลวงจากฮานอยมาที่เว้

สวรรคต[แก้]

จักรพรรดิซา ล็อง เสด็จสวรรคต ณ พระราชวังซา ล็อง เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2363 ขณะพระชนม์ได้ 57 พรรษาหรือ 5 วันก่อนพระชนม์ครบ 58 พรรษา